Fakt. Asyż, kościół świętego Damiana, 1919 rok: dwanaście kobiet odkrywa we własnym doświadczeniu wiary, wspólne pragnienie poświęcenia życia Bogu, pozostając w zwykłym stanie osób świeckich, dla misji w świecie, w duchu świętego Franciszka.
Jest to nowe powołanie w Kościele, śluby ewangelicznego naśladowania w ramach i poprzez rzeczywistość świecką, doświadczając i realizując jako prawdziwy, oryginalny dar Ducha Świętego.
Nowością rodzącego się charyzmatu jest obecność świeckich w wydarzeniach historii, aby przemienić ją od wewnątrz, poświęcając temu całe życie, a charyzmatyczne osobowości założycieli starają się i otrzymują uznanie przez Kościół nowej formy życia.
Dokumenty, które ją zatwierdzają to “Quas Primas” w latach trzydziestych, a następnie “Provida Mater” i “Primo Feliciter”. Instytut Misjonarek Królewskości Chrystusa został definitywnie zatwierdzony i uznany na prawach papieskich w 1948 roku. Imię wyraża i wskazuje ideał naśladowania Chrystusa, “Tego, który wybrał królowanie z Krzyża”.