Armida Barelli (1882 - 1952)

Urodzona w okresie pozytywizmu i antyklerykalizmu, najbardziej wrogim Kościołowi, i umiera, gdy Pojednanie i odnowiona kultura katolicka próbują odbudować Włochy, na ruinach drugiej wojny światowej; rodzi się w czasie lamp naftowych, pociągów węglowych, powozów konnych i umiera na początku ery atomowej; rodzi się, gdy porządne dziewczęta nie wychodziły same lub bez nakrycia głowy, nie uczyły się w męskich szkołach, nie uczestniczyły w życiu publicznym i umiera, gdy kobiety, nawet bardzo młode, cieszyły się pełną swobodą poruszania, gdy prawa i obowiązki między obu płciami były prawie wyrównane.
Armida Barelli uczestniczy w tym okresie transformacji, dając życie stowarzyszeniu Żeńskiej Młodzieży Akcji Katolickiej; współpracuje przy wielkim dziele odnowienia kultury włoskiej naznaczonym narodzinami Katolickiego Uniwersytetu Najświętszego Serca; wraz z O. Agostino Gemellim zakłada Świecki Instytut Misjonarek Królewskości Chrystusa, dostrzegając jako ideał pełne poświęcenie się Bogu w świecie.

Ojciec Agostino Gemelli (1878 - 1958)

Ukończył medycynę w Pawii w 1902 roku, uwielbiał utopię marksistowskiego mesjanizmu społecznego i studium nauk humanistycznych. Staje się franciszkaninem obierając imię Augustyn, po niespokojnej drodze duchowej.
W 1914 roku założył czasopismo "Vita e Pensiero" („Życie i myśl”), aby w trudnych czasach modernizmu pogodzić kulturę z Ewangelią w imię oświeconej Wiary. Realizuje wielki projekt dla Włoch, zakładając Uniwersytet Katolicki; ożywia Dzieło Królowania, aby zbliżyć ludzi do liturgii i dostrzega potrzebę apostolatu realizowanego w społeczeństwie, jako osoby świeckie konsekrowane.
Z Armidą Barelli konkretyzuje tą ideę, zakładając w 1919 roku wraz z grupą dwunastu kobiet - Świecki Instytut Misjonarek Królewskości Chrystusa.